تأثیر ترکیب سیمواستاتین موضعی با کلسی پوتریول موضعی در درمان پلاک های پوستی پسوریازیس

مقدمه: پسوریازیس یک اختلال متدوال پوستی با پاسخ متغیر به درمان است. با توجه به اثرات ثابت شده ی تعدیل کنندگی سیمواستاتین خوراکی بر روی سیستم ایمنی در درمان پسوریازیس، این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد پسوریازیسی سیمواستاتین به شکل موضعی انجام شد. همچنین، آنالوگ های ویتامین d به عنوان خط اول در درمان موارد خفیف تا متوسط پسوریازیس مؤثر شناخته شده اند. در این مطالعه، تأثیر پماد موضعی کلسی پوتریول 005/0 درصد (به عنوان یک راه حل استاندارد در درمان سوریازیس) در مقابل ترکیب کلسی پوتریول به علاوه سیمواستاتین موضعی در درمان پسوریازیس مقایسه شد. روش ها: 80 بیمار مبتلا به پسوریازیس سیمتریک با گرفتاری سطح بدن تا 20 درصد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه الف با پماد کلسی پوتریول 005/0 درصد دو بار در روز و گروه ب با کلسی پوتریول 005/0 درصد دو بار در روز و پماد سیمواستاتین 3 درصد روزانه دو بار، برای 12 هفته تحت درمان قرار گرفتند. نتایج توسط یک متخصص پوست blind با استفاده از شاخص شدت منطقه ی مبتلا (pasi یا psoriasis area and severity index)، که در هفته های 4، 8 و 12 درمان امتیازدهی می شد، ارزیابی شد. در روشی موازی و مشابه، یک ارزیابی ذهنی توسط خود بیماران بر اساس بررسی عکس ها در پایان مطالعه انجام گرفت. یافته ها: با وجود کاهش منظم pasi در هر دو گروه، با توجه به ارزیابی پزشکان (603/0 = p) و همچنین بیماران (243/0 = p) در پایان مطالعه، به لحاظ آماری استفاده از سیمواستاتین موضعی بیشتر از درمان معمولی پسوریازیس مؤثر نیست. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سیمواستاتین موضعی در مقایسه با شکل خوراکی، اثرات قابل توجهی در درمان سوریازیس به همراه ندارد. همچنین، این مطالعه نشان داد که پسوریازیس یک اختلال سیستمیک با تظاهرات پوستی مختلف است.